Obszar odpowiedzialności osobowej i zbiorowej (społecznej) kreślą i zarazem wypełniają trzy słowa: dorastanie, wzrastanie, dojrzewanie. One też powinny pomóc kreować wzorce myślenia i działania oraz zapowiadać konieczność zmian w wymiarze kulturowo-społecznym.
Przez termin coaching rozumiemy interaktywny proces, którego celem jest zwiększenie, a także przyspieszenie, polepszenie efektów działania i rozwoju pojedynczego człowieka, zbiorowości lub organizacji.
Narodowy Coaching (w edukacji, kulturze i biznesie) jest więc procesem dotyczącym całego społeczeństwa (a tym samym jednostek), który zapewnić ma lepszą jakość i usprawnić działanie narodu. Jest on zarazem całym olbrzymim, poważnym i perspektywicznym projektem postulującym zmianę w sposobie myślenia o tym, co dla nas dobre.
Istotne okazuje się uprzednie zrozumienie sensu zmian, co sprzyja neutralizacji niewygody i napięcia związanego z ich wprowadzaniem.
***
Przypomnę, że w lipcu podczas spotkania Na ważny temat FRSE (http://czytasztosuper.pl/partycypacja-zwiekszenie-swiadomosci-obywatelskiej-227) zastanawialiśmy się nad pozycją obywatela (szczególnie młodego) oraz jego zadaniach w społeczeństwie, mówiliśmy o tym, jak współdecydowanie wzmacnia postawę obywatelską, a także o ważnej roli szkoły (Szkoła Demokracji – projekt CEO) w procesie kształtowania świadomości i aktywności obywatelskiej, które z kolei procentują zwiększonym zaufaniem społecznym, bez którego ciężko jest zbudować społeczeństwo obywatelskie i trudno o zaangażowanie.
Każdemu obywatelowi (bez względu na wiek) nie może być wszystko jedno, nie może być on asekurantem, konformistą obojętnie wzruszającym ramionami, trzeba więc filozofię przetrwania (asekuracyjną, bezpieczną) zamienić na filozofię rozwoju (zakładającą ryzyko kosztów i niepowodzeń). Taka tendencja musi dotyczyć wielu obszarów, a szczególnie edukacji, kultury, biznesu. Kwestię tę podniesiono podczas IX Kongresu Obywatelskiego, który miał miejsce w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej (25.10.2014 r.). Niestety nie mogłam tam być, dlatego żeby przygotować wpis, musiałam czekać na materiały konferencyjne i te, które zostały przesłane mi drogą
e-mailową. Taka technika pracy okazała się dla mnie bardziej wyczerpująca, ale jednocześnie była nowym doświadczeniem. Jeśli potrzebujecie dodatkowego źródła informacji, zachęcam do obejrzenia klipu i reportażu zamieszczonych na stronie http://www.kongresobywatelski.pl/
***
Narodowy Coaching w edukacji i edukacja wobec priorytetów, idei Narodowego Coachingu.
Lekceważąc kompetencje miękkie, nie wykorzystamy w pełni kompetencji twardych – powiedział Jan Szomburg.
Co te istotne słowa, które padły podczas Kongresu Obywatelskiego oznaczają dla edukacji?
Po pierwsze bez świadomej, zmodernizowanej i zaangażowanej edukacji nie będzie zmian, a program, w którym mowa o dojrzewaniu, wzrastaniu i dorastaniu spali na panewce.
Po drugie kompetencje miękkie należy w rozwijać i wzmacniać na każdym etapie szkolnym. Sprzyja temu różnorodność metodyczna, korzystanie z pracy metodą projektów, praca w małych grupach (lub z podziałem na grupy), uczynienie szkoły miejscem otwartym na ucznia, rodziców, nauczycieli, ale także innych ludzi, czyniąc z niej placówkę przyjazną i funkcjonującą ze zrozumieniem szerszych potrzeb społecznych, co jest szczególnie istotne w małych środowiskach.
Mały obywatel nauczy się być odpowiedzialnym obywatelem tylko od dużego obywatela i najlepiej obserwując pozytywne, godne naśladowania postawy i działania, a namiastką funkcjonowania w społeczeństwie demokratycznym ma być dla niego przestrzeń, struktura szkoły (Szkoła Demokracji), która w żadnym przypadku nie może być mu obojętną. Odpowiednio, dla studenta taką przestrzenią będzie uniwersytet, organizacje, w których działania się zaangażował, a dla każdego obywatela otoczenie, w którym żyje, pracuje, wychowuje dzieci.
Podsumowując: By dorósł, wzrósł i dojrzał młody obywatel, potrzeba mu doskonałych świadomych przewodników, a cały Narodowy Coaching to projekt słuszny, perspektywiczny, którego punktem wyjścia staje się zmiana mentalności i uwrażliwienie na rzeczywistość społeczną. Jest ona przecież ważna nie tylko dla nas, ale też dla przyszłości kolejnych pokoleń. W jakiej będziemy się starzeć, w jakiej dorastać, wzrastać, dojrzewać mają najmłodsi powinno nas przynajmniej obchodzić, jeśli nie mocno angażować.
Pozdrawiam,
E.z CTS
