Zdolność pozyskiwania, konfrontowania różnych opinii oraz informacji źródłowych, umiejętność dostrzegania powiązań między informacjami, ideami, koncepcjami to jedne z najważniejszych kompetencji, które powinien posiadać absolwent szkoły i którymi sprawnie mógłby sprawnie operować na dalszych szczeblach kształcenia się. Jeśli do tego dołączona zostanie zdolność krytycznego myślenia, można być pewnym, że stoi się u progu nowego rewolucyjnego podejścia do procesu edukacji, w której myślenie i umiejętność uczenia się faktycznie górują nad bilansami aktualnego stanu wiedzy.
Wymienione umiejętności kreślące między innymi cele współczesnej dydaktyki dają obraz współczesnego myślenia o edukacji.
Konektywizm stał się teorią uczenia się w świecie zdominowanym przez technologie cyfrowym, w którym nieco wytarły się inne koncepcje, np.: behawioralizm (bodziec warunkuje zmianę), kognitywizm (nacisk na aktywne myślenie), konstruktywizm (samodzielna konstrukcja/budowa wiedzy).
Kanadyjscy naukowcy George Simens i Stephen Downes uznali, że kluczowe dla procesu uczenia się jest „know-where”. Pozyskiwanie, dobór informacji (poprzedza je podjęcie decyzji) i łączenie ich nabierają szczególnego znaczenia dla e-learningu 2.0.
Dr hab. Zbigniew Osiński (UMCS) wymienia umiejętności i kompetencje, które powinien posiadać każdy absolwent współczesnej szkoły:
„1.Umiejętność samodzielnego uczenia się oraz świadomość konieczności aktualizacji i uzupełniania, a także zdobywania nowych kompetencji i kwalifikacji przez całe życie.
2.Umiejętność korzystania z cyfrowych zasobów informacji i wiedzy oraz wszelkich nowoczesnych technologii informacyjnych i komunikacyjnych.
3. Umiejętność wyszukiwania potrzebnych informacji, ich selekcjonowania, oceny, interpretowania i uogólniania.
4.Umiejętność kreatywnego rozwiązywania problemów z wykorzystaniem dostępnych źródeł informacji i wiedzy.
5.Umiejętność współpracy w grupie i komunikowania się z innymi.
6.Adaptacyjność, elastyczność, aktywność i innowacyjność jako sposób na sprawne dostosowanie się do ciągle i szybko zmieniających się realiów.
7.Zdolność do rozumienia zjawisk społecznych, politycznych i gospodarczych oraz,w tym kontekście, do podejmowania korzystnych dla siebie (rodziny,społeczeństwa, państwa, ludzkości) decyzji.
8.Kompetencje zapewniające sprawne zarządzanie sobą (kompetencje osobiste) oraz wysoką skuteczność interpersonalną (kompetencje społeczne).” (s.3)
http://www.academia.edu/2283330/Konstruktywizm
_i_konektywizm_a_mozliwosci_modernizacji_eduka
cji_historycznej_w_Polsce
Niektórzy ubolewają, że w takich okolicznościach zagrożona zostaje pozycja nauczyciela jako autorytetu.
Moim zdaniem nie jest to prawda. Powtarzałam wielokrotnie, że współczesnemu nauczycielowi autorytet nie jest dany ad hoc, bo jest człowiekiem stojącym za katedrą. Po pierwsze rzadko tak się dzieje, iż od wychowanków dzieli go katedra, po drugie na autorytet musi pracować. Okazuje się, że nie tylko wrodzone predyspozycje dobycia nauczycielem są ważne. Nawet ten tzw. nauczyciel z powołania stoi przed wielkim wyzwaniem uczenia się jak uczyć i jeśli będzie w tym zakresie poszerzał kompetencje, to stanie się autorytetem,ponieważ o tym zadecyduje jego zaangażowanie w pracę. Połączy w sobie cechy: trenera, mentora, tutora, coacha.
Pozdrawiam, E&CTS
